De andere strip

De beste strips uit tien jaar Knack Focus, in chronologische volgorde.

Lorenzo Mattotti & Jerry Kramsky: Dokter Jekyll & Mister Hyde (2002)

Kleurentovenaar Lorenzo Mattotti laat al zijn duivels los op de tekst van Stevensons bekende novelle. Geïnspireerd door de Duitse expressionistische schilders bouwt hij een vurig kleurenspektakel met felle pastelkrijttinten. Kramsky verplaatst het verhaal over een man die teloorgaat aan donkere impulsen heel toepasselijk naar het Berlijn van de jaren dertig.

Paul Karasik, David Mazzucchelli & Paul Auster: Broze stad (2005)

Lang voordat romans verstrippen in de mode was, maakten Karasik en Mazzucchelli een inventieve bewerking van Paul Austers City of Glass. De onmacht van taal en het verlies van identiteit krijgen een hoofdrol toebedeeld. Karasik en Mazzucchelli experimenteren niet op een manier die je mond laat openvallen, maar gebruiken de mogelijkheden van hun medium ten volle.

Edmond Baudoin: Braakland (2005)

Het afgelopen decennium markeert de opgang én de jammerlijke ramsj van de Franse strip-filosoof en -poëet in het Nederlands. Wij houden nog het meest van dit introspectieve boek, waarin Baudoin zich in bedwelmende penseelstreken, anekdotes en tekstfragmenten afvraagt waarom hij van het ene vriendinnetje naar het andere holt. Als hij ze al niet tegelijkertijd aanhoudt.

David B.: Vallende ziekte (2 delen, 2006&2007)

De epilepsie van zijn broer vormt voor David B. de rode draad door zijn eigen leven. Hij laat zien hoe zijn verbeelding, zijn tekenmanie, maar ook zijn leven als volwassene er sterk door getekend zijn. Bijzonder zijn de zwart-witillustraties die David B. 's proza fantasievol en metaforisch in beeld brengen.

Fabrice Parme & Lewis Trondheim: UFO (2007)

UFO is de lichtvoetige uitzondering in dit lijstje. Het is een woordeloze strip voor alle leeftijden waarin een gecrasht ruimtewezen de hele menselijke geschiedenis moet doorlopen om uiteindelijk terug naar zijn eigen planeet te vertrekken. De lezer ziet het ruimtewezen via afsplitsende keuzeroutes tientallen keren sterven. Slechts één route loopt goed af.

Ben Katchor: De Jood van New York (2008)

De Jood van New York speelt zich af in het nog landelijke New York van 1830, waarin enkele zeldzame Joden absurde levens leiden. Iemand legt een woordenboek aan van de geluiden die mensen maken bij het eten, een tweede eindigt zelfs opgezet in een museum. De historische achtergrond klopt, maar Katchors fantasie is onbegrensd.

Charles Burns: Zwart gat (2009)

Adolescentie en horror gaan mooi samen, maar Charles Burns drijft het wel erg ver. In Zwart gat voert hij een seksueel overdraagbare ziekte op die jongeren vreselijke vervormingen bezorgt. Maar eigenlijk is in Burns' griezelige zwart-wit de puberteit zelf misschien wel de meest angstaanjagende ziekte.

Dominique Goblet: Net doen alsof is liegen (2009)

De enige Belgische auteur in dit lijstje is geen Vlaming, ondanks de steile vooruitgang van de Vlaamse strip in de laatste jaren. De Brusselse Dominique Goblet verwerkt een levensverhaal om u tegen te zeggen in een veelheid aan stijlen, die elk hun emotionele functie krijgen in een boek dat haar twaalf jaar kostte.

Chris Ware: Jimmy Corrigan, de slimste jongen ter wereld (2010)

Met Jimmy Corrigan begint en eindigt het eerste Focus-decennium. De Engelse editie kaapte tien jaar geleden al literaire prijzen weg, maar de vertaling is er nu pas. Chris Ware vindt een nieuwe striptaal uit om het levensverhaal van een zielig alter ego uit te beelden. Verfijnd en groots.

Eddie Campbell & Alan Moore: From Hell 1 (2010)

Ook From Hell, de magistrale revisionistische studie van Alan Moore over Jack the Ripper, deed er het hele Focus-decennium over om (voorlopig gedeeltelijk) in onze taal te verschijnen. De donkere portretten van victoriaans Londen en van de rationele killer William Gull blijven bij.

Bron: GERT MEESTERS, Focus Knack