De andere strip

Strips, dat waren toch die dunne boekjes die voor luttele euro’s de kapotte vliegenmepper konden vervangen? Not anymore. Met de jongste generatie gooi je makkelijker een gat in de ruit. Goed voor een gepeperde rekening, en niet alleen voor het glas. De gemiddelde strip wordt immers steeds dikker en steeds duurder. Het medium lijdt aan vetzucht.

Historisch zijn we in Vlaanderen en Nederland fout geconditioneerd. Het naoorlogse succes van Suske en Wiske en Nero maakte een lage verkoopprijs mogelijk voor een strip van een vijftigtal pagina’s. Nog altijd is een Jommeke of FC De Kampioenen goedkoper dan successtrips in de ons omringende landen. Maar dat geldt alleen voor de populaire series, en daar zijn er steeds minder van.

Neem bijvoorbeeld onze striptop tien van 2013 (zie blogbericht "Top 10 van 2013"). De tien boeken samen tellen 2313 bladzijden en de hele stapel kost maar liefst 297,14 euro. Oftewel – gemiddeld! – 230 pagina’s en 30 euro per boek. Qua aantal bladzijden zaten we in 2011 nog iets hoger, maar de prijs is een absoluut record. U zult natuurlijk opwerpen dat we bij Knack Focus vooral van dikke boeken houden, maar tien jaar geleden was het zelfs met alle strips ter wereld onmogelijk om een lijstje te maken dat even veeleisend was voor de rug en de portemonnee.

Of het een gunstige ontwikkeling is of niet, dat laten we aan u over. Maar het is een feit dat strips opschuiven in de richting van kunstige koffietafelboeken, waarin gebladerd mag worden bij het genot van een hippe capsulekoffie of een zelf geïmporteerde rode wijn. Massaentertainment dat opschuift in de richting van een luxeproduct.

De toenemende dikte van een stripboek toont overtuigend de voorliefde van uitgevers én auteurs voor de ‘graphic novel’, zeg maar de strip met literaire ambitie. Zelfs absolute debutanten streven daardoor naar een eersteling van over de honderd bladzijden. De prijsstijging heeft ook nog andere oorzaken. Behalve de kleinere oplages speelt de strijd tegen digitalisering en piraterij een rol. Als het boek maar mooi genoeg uitgegeven is – denk voluptueuze hardcover – zal een niet-tastbare versie op iPad er nooit tegen kunnen opwegen.

Behalve de al genoemde en zwaar doorwegende top tien kon u zich in 2013 nog een hernia tillen en een smurfenkleur betalen aan – bijvoorbeeld – Zazagravures (256 blz., 224,99), Gerrit de Jagers Door zonder familie (255 blz., 224,90), Kvernelands Munch (280 blz., 229,90), Ennis’ en Dillons Preacher 1 (352 blz., 233,95), Prado’s Ardalén (256 blz., 229,90), Schulz’ Peanuts 3 (315 blz., 229,95) en Grensons Geen weg terug (180 blz., 229,95). Weg met dat fitnessabonnement!