De andere strip

De voorbije jaren verschenen er nauwelijks nog debuten van Vlaamse stripauteurs. Toeval, zo bleek in 2013. Een full house van drie vrouwen en twee mannen die dit jaar debuteerden.

WHITE CUBE, Brecht Vandenbroucke

Als boezemvriend van Brecht Evens – de meest succesvolle Belgische stripauteur onder de dertig – mocht ‘rosse Brecht’ mee de show stelen in de tentoonstelling La boîte à Gand op het internationale stripfestival van Angoulême, waar zijn artistieke en 21e-eeuwse variant op Cowboy Henk zijn effect niet miste. White Cube bestaat uit virtuoos geschilderde woordeloze grappen over kunst, met twee kale critici in de hoofdrol. De tweede druk ligt al in de winkel en het boek is al verschenen of aangekondigd bij Duitse, Finse, Noorse en Spaanse uitgevers.

MIJN MUZE LIGT IN DE ZETEL, Wide Vercnocke

Veel stof had Wide Vercnocke niet nodig voor zijn debuut. In Mijn muze ligt in de zetel zien we een man die op de auteur lijkt met de afstandsbediening in zijn favoriete meubel liggen. Af en toe komt er een vriendin voorbij. Met die beperkte gegevens gaat Vercnockes fantasie aan de haal. Een kort gedicht kondigt telkens een woordeloze korte strip aan. Nu al legendarisch is de scène waarin de hele bloedsomloop zich losmaakt uit de liggende luierik.

VERDWAALD, Shamisa Debroey

Van alle debutanten dit jaar mocht Shamisa Debroey zich over de meeste persbelangstelling verheugen. Met haar min of meer autobiografische verhaal over een eenzame jeugd raakte ze een gevoelige snaar en haar multiculturele achtergrond was in ons striplandschap ongezien. Maar het boek is ook gewoon een sterk debuut, met originele vergelijkingen en sfeervolle losse tekeningen, naar het weldoende voorbeeld van haar mentor Randall C.

EVA’S GEDACHT, Eva Mouton

Eva Mouton heeft zich bij de collega’s van DS Weekblad ontwikkeld tot een echte perstekenaar, in het spoor van Ilah, Zaza of Kim. In enkele eenvoudige tekeningen, waarin ze haar vriend, haar goudvis en zichzelf frontaal afbeeldt, geeft ze een verrassende draai aan de kleine dingen des levens. Ze onderscheidt zich van eerdere vrouwelijke en komische blikken op het eigen leven door weldoende oprispingen van assertiviteit. Pak ze, Eva!

MADAME PIPI, Delphine Frantzen

Debuten vloeien de laatste jaren weleens voort uit eindwerken van de opleidingen beeldverhaal die ons landje telt. Ergens waar je niet wil zijn van Brecht Evens was er bijvoorbeeld zo een. Ook Delphine Frantzen kreeg haar eindwerk uitgegeven. Hoewel de invloed van haar docente Judith Vanistendael soms erg duidelijk bleek, was Madame Pipi een verdienstelijk boek. In een dancing moet de toiletjuffrouw samen met haar huiszwaan alle lelijkheid uit de verhalen van de bezoekers neutraliseren, tot ze het zelf ook allemaal niet meer kan verkroppen.

Bron: Gert Meesters, Knack Focus